هوش مصنوعی: من دل نگران و ناراحت دارم و حتی وقتی خوشحالم، نمی‌توانم لبخند بزنم چون یاد تو مانع از این کار می‌شود.

هوش مصنوعی: از شکایت من بپرهیز که شعله‌ای آتشین از دل شکسته‌ام برخاسته است، آهی که در شب می‌گشایم.

هوش مصنوعی: دوست عزیز، زمانی که به یاد وصال آن لب می‌افتم، شیرینم می‌گوید من همان کسی هستم که با چشمانم می‌توانم میوه‌ای شیرین و خوشمزه مانند خرما را باز کنم و تو را به آن دعوت کنم.

هوش مصنوعی: اگر تو در میان قبیله‌ای، در غیر این صورت نمی‌توان به تصور آورد که من چقدر بی‌ادبانه کمر را باز می‌کنم.

هوش مصنوعی: وقتی که بمیرم، عشق و محبت از وجودم نمی‌رود. حتی اگر بخواهم به تلخی سخن بگویم، نمی‌توانم به عذاب و رنج دچار شوم.

هوش مصنوعی: گاهی به غزال خود نزدیک می‌شوم، به طوری که مانند فغانی، قدم‌هایم از خودم دور می‌شود و خواسته‌ام را ابراز می‌کنم.