هوش مصنوعی: ما خود را به انتقاد و سرزنش سپرده‌ایم و از دل و وجودمان، سخنان مثبت و درست را کنار گذاشته‌ایم.

هوش مصنوعی: ما از سختی‌ها و دردها رنج برده‌ایم و هیچ‌گاه به فکر پشیمانی و احساس ندامت نبوده‌ایم، حتی جان خود را نیز از دست داده‌ایم و هیچ‌گاه درباره خسارت و زیان ناشی از آن سخنی نگفته‌ایم.

هوش مصنوعی: غم و حسرتی که در روز جدایی و مشکلات شب دوری داریم، از آزمون‌های سخت و بلایای روز قیامت به حساب آورده‌ایم.

هوش مصنوعی: هرگز به خواسته‌های قلبی‌مان از ساغر وصال، حتی یک جرعه بی‌خمار که از آن پشیمان شویم، نخورده‌ایم.

هوش مصنوعی: سال‌هاست که به خاطر عشق‌مان زنده‌ایم و با وجود صدها سنگ ملامت، هنوز از پا نیفتاده‌ایم.

هوش مصنوعی: مجنون ویژگی‌های خود را در زندگی پر از مشکلات و سختی‌ها به دست آورده و در راه عشق خداوند، همه چیز را فدای این عشق کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: ما با ناله‌های دل‌سوز و گرم، در آتش درون خود می‌سوزیم و از آه‌ها و ناله‌های سرد افرادی که در دلشان لطف و بزرگواری وجود دارد، پژمرده و بی‌حرکت شده‌ایم.