هوش مصنوعی: دل من کجا رفته که در شب‌های تار، شراب بنوشم و به کوی معشوق سر بزنم؟

هوش مصنوعی: دل من به شدت تحت تأثیر زیبایی‌های کوی تو قرار گرفته است، به گونه‌ای که حتی اگر هزار بار هم شاد شوم، باز هم خوشحالی‌ام کامل نخواهد بود.

هوش مصنوعی: من هزار بار تلاش کردم و همچنان نتوانستم لحظه‌ای دست تو را بگیرم تا در باغ لاله‌ها بگردیم.

هوش مصنوعی: چه چیزی به من می‌دهی که به خوشی و زنده‌دلی بپردازم؟ این دل من نیست که بتوانم همچون گل، زیبایی‌ها را در دلم پرورش دهم و در جویبار زندگی جریان یابم.

هوش مصنوعی: از وعده‌ی تو به هلاکت نزدیک می‌شوم، ببین چه بر سرم می‌آید، آنکه شبی در کوی تو بودم و بدون انتظار به سرگردانی پرداختم.

هوش مصنوعی: ای کاش خواسته‌ام برآورده شود تا به حالتی مانند سوگواران به خود بگریم و بر سر هر آرامگاهی بگردم و اندوه خود را ابراز کنم.

هوش مصنوعی: جنون به من دست داده و این حالتی است که شایسته‌ام، زیرا من بدون داشتن گل در هوای بهار، دلم می‌خواهد چنین باشم.