هوش مصنوعی: به خاطر حضور تو احساس دیوانگی دارم. چگونه می‌توانم از این چهره زیبا و لب‌های ساده‌ات، لذت ببرم و نوش جان کنم؟

هوش مصنوعی: جانی که در سختی و تلاش برای رسیدن به کمال به هر گونه‌ای سوخته و از بین رفته، اکنون پیش تو، ای معشوق و مقصود خدا، چه گونه می‌توانم ادامه دهم؟

هوش مصنوعی: من عاشق این هستم که باد مرا از لذت‌های زندگی دور کند، در حالی که لب‌های پری‌چهره‌ام شیرین است و من از آن لذت می‌برم.

هوش مصنوعی: من آماده‌ام تا مورد سرزنش قرار بگیرم و در لحظه‌ی تو، باده‌ای بنوشم که برای من آماده نشده است. چه کنم؟

هوش مصنوعی: نهال من را از گل نساخته‌اند، بلکه هدف من بوی خوشی است که از آن می‌آید و من با آزادی خود، این عطر را به مشام می‌رسانم.

هوش مصنوعی: اکنون که گردنم به شدت سنگین است و مانند فغانی به عذاب افتاده‌ام، وقتی بار سبو را به دوش می‌کشم و سجاده را پهن می‌کنم، چه حالت عجیب و دشواری دارم.