هوش مصنوعی: روز نوروز است و دل من از درد تو می‌سوزد. وای بر من که در این روز نوروزی، هنوز در آتش درد و داغ تو می‌سوزم.

هوش مصنوعی: من بی‌دلیل در حال ناله و زاری هستم، نه شب را می‌شناسم و نه روز را. در شب از درد جدایی می‌زنم به ناله، و در روز هم همینطور.

هوش مصنوعی: وقتی دوباره دل خود را بررسی می‌کنم، متوجه می‌شوم که این مرغ اسیر، تسلیم زلف آن معشوق شده و به او وابسته گشته است.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی چشمان و حرکت مژگان، در وضعیت سختی به سر می‌برم. دائم با جراحت‌های عاطفی و دردهای عمیق مواجه‌ام.

هوش مصنوعی: در جدایی از محبوب مانده بودم و اگر نبود آن خضر راه، که مرا به طرف لبان شیرین و چهره درخشان او هدایت کند، چه بر سرم می‌آمد.

هوش مصنوعی: دوری از آن معشوق باعث شده است که روزهای من به شب‌هایی تیره و تار بدل شوند. احساس می‌کنم که بختی خوش یا روزهای روشنی در انتظارم نیست.

هوش مصنوعی: در عشق رنج و اندوه زیادی کشیده‌ای. فغان و ناله‌ات به حدی است که از ظلم و ستم چهره‌های زیبا در حال سوختن و نابودی هستی.