هوش مصنوعی: به خاطر خوشحالی از این که نامه‌ام را خوانده، آنقدر شاد هستم که در لحظه نوشتن، نام خودم از یادم می‌رود.

هوش مصنوعی: با دل پر از غصه نامه‌ای نوشتم و برای او فرستادم، حالا مهم نیست که بخواند یا نه، من فقط نیازم را بیان کردم.

هوش مصنوعی: دل من هر لحظه و به طور طبیعی به دنبال آزادی است، مگر اینکه به یاد کسی بیفتم که همچون بنده‌ای در جایی به یادآورده می‌شوم، همچون سرو آزادی.

هوش مصنوعی: از شدت بیماری به حالتی رسیدم که اگر عمری باقی بماند، به قدری خود را می‌زنم که به سمت تو بروم.

هوش مصنوعی: من با تمام وجودم در دل شمع قرار می‌گیرم و از شدت سوختن آن درس می‌گیرم و شکرگزارم که در مراسم تو مورد پذیرش قرار گرفتم.

هوش مصنوعی: اگر صبر من قوی نباشد، قلبم خراب می‌شود و اشکم، دور از کوی تو، بی‌پایه می‌ریزد.

هوش مصنوعی: اگر روزی دل من را باز کنم و نامه‌اش را بخوانم، بی‌شک روشن خواهد شد و این باعث می‌شود که فریاد و ناله‌ام بلند شود.