هوش مصنوعی: با وجود اینکه شهرت من به رندی و بدنامی رسیده و از حد فراتر رفته، اگر که در بیان حال خود چیز ناگواری بگویم، کافر هستم.

هوش مصنوعی: هر زمان که بر من ظلم و بی‌عدالتی می‌شود، مانند کوهی از درد را از دلم به دوش می‌کشم و بار سنگینی از رنج را تحمل می‌کنم.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از آتش درون من باخبر نشد. من از این دنیا می‌روم و این درد را با خود به جا می‌گذارم.

هوش مصنوعی: اگر بر شیرینی نیشی بزند، من امیدوارم که نیفتد. اگر هم دست به کار شود، من جلوگیری می‌کنم.

هوش مصنوعی: من که می‌خواهم با محبوبم در کنار هم باشم، اگر لازم باشد حتی جانم را هم فدای این عشق می‌کنم، داشتن ثروت و مال برایم هیچ اهمیتی ندارد.

هوش مصنوعی: به خاطر محبت و زیبایی خاصی که در آن سرو سهی‌قد می‌بینم، نامش را به زبان می‌آورم و از شوق و لذت، آب زندگی به دلم می‌آید.

هوش مصنوعی: ما در سایهٔ آن آفتاب محو شده‌ایم. از نور و روشنی گفت‌وگوی او، عمر جاودانه‌ای به دست می‌آورم.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه هر روز از زخم عشق درد می‌کشم، اما به خاطر درمانش بار دیگر دچار درد جدیدی می‌شوم.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه من عزم خود را برای دستیابی به هدفی چون غزال شکل داده‌ام، به‌مانند فغانی، از دست هر موجود ظالم و ستمگری، صد ستم و ظلم را برمی‌دارم.