هوش مصنوعی: من برای چشم خود، فرشی از احترام و ارادت به حریم تو قرار داده‌ام و مردم را به خاطر قدم‌های تو، به عنوان سایه‌وار تو گردانده‌ام.

هوش مصنوعی: من از آنچه به وصال تو امید داشتم، شکوفایی و شادی احساس کردم، اما در عین حال، غم و درد فراق تو را نیز پذیرفته‌ام.

هوش مصنوعی: وقتی نامت بر روی برگ لاله با جوهر مشک نوشته شد، جانم را فدای خط زیبا و مشکی‌ات کرده‌ام و برای تو دل باخته‌ام.

هوش مصنوعی: من به خاطر تو به جمع و جوری در آمده‌ام که دل مجنون را به زنجیر عشق تو درآورده‌ام.

هوش مصنوعی: ای زبان، با نوشتن تو، زیبایی چهره‌ات را که مانند شعله‌ای روشن و درخشان است، به تصویر کشیده‌ام.

هوش مصنوعی: من به خاطر فریادهایی که بر دنیای خیالی زده‌ام، قدم‌های خود را قربانی تبر ستم تو کرده‌ام.