هوش مصنوعی: لب‌هایش شراب را بر چهره‌اش نریخته و لطافتش مانند گل است. زلف و حالت موهایش نیز به‌گونه‌ای است که دردمندان را به‌خود جلب می‌کند.

هوش مصنوعی: وارد خانه‌ام شو، زیرا از دنیای وجود به بیرون می‌روم. نمی‌توانم بیشتر از این بدون زیبایی تو صبر کنم و تحمل کنم.

هوش مصنوعی: فکر کردن و برنامه‌ریزی تا چه زمانی، ای کسانی که نیک می‌خواهید! گذشته من پر از دغدغه و تدبیر است.

هوش مصنوعی: به خاطر یاد تو، هر بار که به باغ می‌روم، شاخه‌ای از ارغوان و جعدی از سنبل را در چشمم می‌کارم.

هوش مصنوعی: چشمان دلربایت به قدری جذاب است که مرا به سمت خود می‌کشد و با هر نگاهی که به من می‌اندازی، غم و اندوه را بیشتر می‌کنی. تا کی می‌خواهی با بی‌اعتنایی و نادیده گرفتن من، قلبم را آزاده کنی؟

هوش مصنوعی: دیگر در باغش فریاد نزن، زیرا خاموشی بلبل به خاطر یک لحظه ناله کردن تو خواهد بود.