هوش مصنوعی: اگر به کنار رقبایم می‌رفتم، دیگر جا نمی‌گرفتم. من دیوانه‌وار در آنجا این همه جنجال نمی‌کردم.

هوش مصنوعی: اگر از حالت مستی یک کلام درباره رقیبانم نمی‌گفتم، برای خودم هرگز این‌همه درد و دل پیدا نمی‌کردم.

هوش مصنوعی: همواره در وجودم آتشی نهفته داشتم که باعث می‌شد در دلم شور و شوق بیفتد. اما به‌طور عمدی نمی‌خواستم تو را به یاد آن شمعی بیفتم که شعله‌ورم کرد.

هوش مصنوعی: من از حسادت به رقیبان دیوانه شدم. کاش هرگز تو را نمی‌دیدم و به خاطر تو آبرویم را نمی‌بردم.

هوش مصنوعی: اگر از مردم شهر، بویی از محبت و وفا می یافتم، مانند مجنون در دشت‌ها پرسه نمی زدم و تنها نمی ماندم.

هوش مصنوعی: من به خاطر عشق تو در حال نابودی هستم و چه عطر خوشی دارد که من به خاطر تو می‌میرم؛ ولی من یک درویش هستم و هرگز به این عشق و آرزو دچار نمی‌شدم.

هوش مصنوعی: در شب، چنان شیفته و درگیر زیبایی چهره او بودم که حتی اگر آتش می‌گرفت، اهمیتی به آن نمی‌دادم و نگران نمی‌شدم.