هوش مصنوعی: هیچ‌گاه به وصال تو ای گل زیبا نخواهم رسید، تو به جایی رسیدی که من هرگز نمی‌توانم به آنجا برسم.

هوش مصنوعی: من مثل خار هستم که از مقام و ارزش دورم، اما به قدری به گل احترام می‌گذارم که سال‌ها تلاش می‌کنم تا به او نزدیک شوم، هرچند که به پای او نخواهم رسید.

هوش مصنوعی: در بی‌آبی به سر می‌برم و هیچ‌کس نیست که راه نجاتی برایم نشان دهد. جان خود را فدای فرصت‌ها کردم، اما به جایی نمی‌رسم که شفا بخشم و دردهایم را تسکین دهم.

هوش مصنوعی: هر کسی که با او صحبت می‌کنم، دلم را می‌شکند و هرگز به دوست واقعی و همدمی که دوستش داشته باشم نمی‌رسم.

هوش مصنوعی: در دل من آرزوهای زیادی وجود دارد، مثل صد درخت نخل که روییده‌اند. اما هرگز به آنچه که در دل دارم نمی‌رسم و به خواسته‌های نهایی‌ام دست پیدا نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: برای تو بسیار ناراحتم و شفایی برای دردهایم نمی‌دهی. من از درد تو رنج می‌برم و به درمان نمی‌رسم.

هوش مصنوعی: ما مانند ناله‌ای هستیم و تنها یک نفس برای ما باقی مانده است. پس امشب مرا دریاب که فردا به من نمی‌رسد.