هوش مصنوعی: با بوی تو در صبح زود، اشک‌ریزان به باغ رفتم و سرم را بر روی گل‌ها گذاشتم و از خودم جدا شدم.

هوش مصنوعی: به باغ برگشتم و آن شاخه گل را با دقت و ظرافتی شبیه به پیراهن خودم در دست گرفتم. همچون نسیم صبحگاهی به دنبال بوی پیراهنم رفتم.

هوش مصنوعی: دل من هیچوقت آرام نگرفت جایی جز خاک پای او. مانند آب چشم خود، هرچند در جمع‌های مختلفی حاضر شدم.

هوش مصنوعی: ای گل، از این پس با هر کسی که دلت می‌خواهد بنشین و همراهی کن. من مانند لاله، به خاطر درد جدایی‌ات از این دشت رفتم و دیگر در کنار تو نیستم.

هوش مصنوعی: برای دیدن او به دل و صبری نیاز است که بتواند تحمل کند. اگر دل عاشق داری، اینجا بمان و منتظرش باش، چرا که من رفته‌ام.