هوش مصنوعی: به خاطر غم و ناراحتی‌ام جانم را فدای عشق می‌کنم، زیرا دلبرم را نمی‌بینم. این درد بسیار سخت است که جز مردن هیچ راه نجاتی برای خود نمی‌بینم.

هوش مصنوعی: اگر لازم باشد در دشت سرم را به زمین بگذارم و از این جهان دور شوم، باز هم برایم بهتر است، زیرا در کوی تو نمی‌توانم جای خود را پیدا کنم و گم شده‌ام.

هوش مصنوعی: به خاطر عشق و علاقه‌ام به تو، به قدری از دیگران دور شدم که در تمام شهر هیچ کس را نمی‌شناسم و هیچ آشنایی ندارم.

هوش مصنوعی: من در کوی آن معشوق زیبایی حیران و شگفت‌زده‌ام، زیرا هرگز به سمت جایی که پر از درد و رنج باشد نگاه نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: کدام باد می‌تواند در باغ تو بوزد که هیچ‌کدام از برگ‌های یاسیمنت را در هوای خود نمی‌بینم؟

هوش مصنوعی: این گلستان نشانه‌ای از غنچه‌اش را از دیگران سؤال کرد و گفت: من فقط خار و علف‌های هرز را در اطرافم می‌بینم.

هوش مصنوعی: با عجز و ناله‌ای دعا می‌کنم و دست‌هایم را به سمت آسمان بلند کرده‌ام، اما نمی‌بینم که در دعاهای نادرست و ناخالص خود نتیجه‌ای خوب به دست بیاورم.