هوش مصنوعی: هر شب به خاطر یک شراب خاص که خودم می‌شناسم، با دل پر درد و اندوهی گریه می‌کنم. این احساس من در میان نور ماهی که به خوبی می‌شناسم، شکل می‌گیرد.

هوش مصنوعی: دل خواهان آسایش است و می‌خواهد خوشبختی را به دست آورد، اما از دست افرادی که ارزش ندارند، رنج می‌کشد. در پی هدفی نادر و دشوار هستم که خودم به خوبی از آن آگاه هستم.

هوش مصنوعی: تو را در هر مکانی می‌بینم و احساس می‌کنم که بیگانه‌ای. چقدر تو را می‌بینم، حتی زمانی که از من بد می‌گویی و به من لعن می‌کنی.

هوش مصنوعی: به دنبال یک جرعه از جام تو هستم، نمی‌دانم که روزی به دست می‌آید یا نه، اما از زهر چشم دیگری آزار نمی‌بینم، چون خودم از آن آگاه هستم.

هوش مصنوعی: خوشا آن جشنی که من مانند پروانه دور شمع آن بزم بچرخم، در حالی که رقیب از حسادت بسوزد و در شوق و اضطراب باشد، چیزی که من خود می‌دانم.

هوش مصنوعی: من به کسی که فقط به چهره و ظاهر اکتفا می‌کند، نمی‌گویم که کافر است؛ زیرا من در درون خود حالتی دارم که فقط خودم از آن باخبرم و در جایی مانند محراب، به راز و نیاز می‌پردازم.

هوش مصنوعی: ای بخت، دیگر مرا رها کن و از فغان و ناله‌ام دوری کن، چون آن زمان که آن آدم غافل در خواب شیرین فرو رفته بود، من به خوبی می‌دانستم که چه بر سرش خواهد آمد.