هوش مصنوعی: من زبانم به یاد و ذکر محبوب مشغول است و قلبم به زیبایی‌های او فکر می‌کند. اگر مسلمان بودن به این معناست که به زنجیر وابستگی‌های دینی بند باشم، پس من این زنجیر را به دوش نمی‌اندازم.

هوش مصنوعی: از شدت عشق و علاقه‌ام، همه جا را پر از نشانه‌هایی از وجود تو کرده‌ام. همچون نقش‌هایی که با قلم بر دیوارها می‌زنم، هر مکان را به نمادی از یاد تو آراسته‌ام.

هوش مصنوعی: هر لحظه زیبایی و نعمت او در حال جلوه‌گری است و من به خاطر غیرتم، با چشمانی پر از درد و اشک، به او نگاه نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: غم‌های دیگری در دل من وجود دارد؛ عشق و زیبایی‌های محبوبان باعث می‌شود تا درد تهمت‌ها را تحمل کنم و بر دل غمگینم فشار بیاورم.

هوش مصنوعی: هر کسی در تلاش است تا از باغ امید خود گل زیبایی به دست آورد، اما من به خاطر درد و رنجی که در دل دارم، دائم خارها را در دل خود می‌کارم.

هوش مصنوعی: من به خاطر دشمنان از جمع رندان خارج شدم و با افرادی که از واقعیت آگاه هستند، دیگر دوستی نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: من نگاهی می‌اندازم که مانند فغانی از شدت حسرت است و از چشمان بیدارم به سمت جراحت‌ها و زخم‌ها اشاره می‌کنم.