هوش مصنوعی: ما مدتی در این مکان قدیمی گشتیم و پیر شدیم. به قدری بی‌هدف وقت گذراندیم که حالا دلمان گرفته است.

هوش مصنوعی: هیچ کس را ندیدیم که ناراحتی نداشته باشد، هرچند با همه، چه پیر و چه جوان، مانند شکر و شیر رفتار کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: هر جا که به آرزو و امید دل بسته‌ایم، بیشتر از همه جا به هدف تیر حسرت و ناامیدی تبدیل شده‌ایم.

هوش مصنوعی: تا کی باید از ظلم و رفتار نادرست دیگران رنج ببریم؟ باید از تمامی ارتباطات و وابستگی‌ها جدا شویم، چون دیگر به زنجیر تبدیل شده‌ایم.

هوش مصنوعی: عشق و احساسات عمیق او مانند آتشی در دل من بود و نتیجه‌ی آن، اشک‌هایی است که بر من می‌ریزد. این حالتی است که از مدت‌ها قبل به خاطر زیبایی‌های دل‌فریب کشمیر به آن دچار شده‌ام.

هوش مصنوعی: این چه دام یا چه شکارچی است که با دلیران و شجاعان، تو به اشتباه اسیر این رشته شکار شده‌ای؟

هوش مصنوعی: اگر راه درست باشد، خوشحال و شادمانیم، و اگر نقشه نادرست باشد، باز هم طبق سرنوشت خود پیش می‌رویم.