هوش مصنوعی: ای درخشش زیبایی تو از هر نشان و مشخصه‌ای فراتر است، وجود تو طوری است که حتی خیال هم نمی‌تواند آن را به تصویر بکشد.

هوش مصنوعی: تو با نگاهت جان‌ها را می‌کشی و دوباره زنده می‌سازی. من برای شیوه و زیبایی چشمانت، جانم را فدای تو می‌کنم، ای غزالی با چشم‌های مشکی.

هوش مصنوعی: آتش عشق را از دل‌ها برافروخته است؛ جلوه‌ی زیبای قامت تو در کدام فضا و شرایط پرورش یافته که این درخت عشق به این شکل رشد کرده است؟

هوش مصنوعی: دل من فقط به دلیل زیبایی تو مشغول است و هیچ چیز دیگری برایش اهمیت ندارد، چه در روز جدایی و چه در شب وصال.

هوش مصنوعی: رشد تازه ی گیاهان و برگ‌های زیبا و دلنشین تو بهاری است که هرگز به پایان نمی‌رسد و این نور خورشید همیشگی و پایدار است.

هوش مصنوعی: به باغ میرويد و به تماشاى گل‌هاى رنگارنگ می‌پردازید. اگر چهره‌تان به رنگ شراب ارغوانی باشد، زیبایی‌تان دو چندان خواهد شد.

هوش مصنوعی: در خیال، از دفتر زیبایی تو نگاهی به سرنوشت وصال انداختم و اولین حرفی که دیدم نشانه‌ای از رحمت بود که متناسب با حال و روزم بود.

هوش مصنوعی: تصویر چهره‌ات از آینه‌ی خورشید نمایان می‌شود، مانند تصویر سبزه‌ی جوانی که در آب زلال منعکس شده است.

هوش مصنوعی: مردم، روی تو همچون شمعی در دل شب روشن است و این نور، آتش را بر افروخته است. در این حال، صدای فغان و ناله‌ای به گوش می‌رسد که نشان‌دهنده عواطف و احساسات عمیق است.