هوش مصنوعی: تا کی باید از قربانیت دور باشم و با دل‌شکستگی و غم به راه‌ها بیفتم، در حالی که چشمانم اشک‌آلود و چهره‌ام غبارآلود است؟

هوش مصنوعی: از خون دل و ناراحتی های دوستانت دوری کن، ای دامن تو چون گل تازه شکفته، پاک و بی آزار است.

هوش مصنوعی: نسیم به قدری دلپذیر و آرامش‌بخش است که من نیز از خودم آغوش باز کرده‌ام. دلم به خاطر تو چنان حالت شکفته و آسیب‌پذیری دارد که مانند غنچه‌ای چاک‌چاک شده است.

هوش مصنوعی: پیوند ما به اندازه‌ی محکم بودن گیسوان تو است و اگر این پیوند قطع شود، برای من اهمیتی ندارد.

هوش مصنوعی: خداوند در حرم خود شکار را حرام کرده است و کسی که در این مکان مقدس به قتل برسد، قطعاً نیاز به این دارد که با تیغ تو از بین برود.

هوش مصنوعی: در شرایط سخت جدایی، با سر دادن فریادی از دل، از درد و غم خود می‌گویم و از عمق دل ناله‌ای می‌کنم.