هوش مصنوعی: روح من ناآرام است و بدنم بیمار، دل من از جدایی پر از غم و درد است. هر لحظه که می‌گذرد، بر دردهایم افزوده می‌شود.

هوش مصنوعی: در شب‌های جدایی، چشمانم پر از اشک و خون بود و مرگ همیشه در کمین من بود و به طور مداوم از جدایی به من حمله می‌کرد.

هوش مصنوعی: وقتی آن شاخه زیبای گل از جلوی چشمانم دور می‌شود، اشک‌های قرمز رنگی از غصه جدایی بر روی صورتم جاری می‌شود.

هوش مصنوعی: در میخانه‌ای شاد و سرزنده، من از عشق محبوبم بی‌خیال و خوشحال هستم، اما در دل خود غم بزرگی دارم و از جدایی او ناراحتم.

هوش مصنوعی: هر روز و شب به خاطر دوری از محبوبم، با شدت و شدت بیشتری بر خودم می‌زنم و در دشت و کوه و بیابان به سر می‌برم.

هوش مصنوعی: دور از لب‌های شیرین لیلی، به سرم آنچه که بر فرهاد و مجنون به خاطر جدایی از عشق‌شان آمد، می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر نخواهی به ملاقات کسی که به خاطر دوری عاشقش سختی می‌کشد، بروی، جان مشتاق تو در این جدایی تاب نخواهد آورد.

هوش مصنوعی: تو که به عنوان گوهری ارزشمند در نظرهای ما ناپیدا شدی، چشمهٔ چشمان ما به خاطر دوری‌ات به فغان درآمد و مانند جیحون طغیانی کرد.