هوش مصنوعی: ای زیبایی تو مانند چهره ی ماه یوسف، با نیرنگ و زیبایی خویش، چهره ای دلربا و چشم های سیاه یوسف را به خاطر می‌آوری.

هوش مصنوعی: در برابر تو، زیبایی‌ها به خاطر ارادت و فرمانبرداری، همچون ستارگان در خواب یوسف، به زمین می‌افتند و سر به خاک می‌سایند.

هوش مصنوعی: مراقب باش که وقتی برادران (اخوان) به طغیان و سرکشی بپردازند، ناگهان مانند پرنده‌ای که به پرواز در می‌آید، دچار تغییر و تحول می‌شوند.

هوش مصنوعی: چشم‌های جمعیت مانند سیل، موجی از مشکلات و بحران‌ها به وجود می‌آورد. در چنین شرایطی، طبیعی است که اوج گرفتن سختی‌ها و فشارها، انسان را به پناهگاهی مانند زندان وادار کند تا از این اوضاع دور بماند و امنیت بیشتری پیدا کند.

هوش مصنوعی: در دوران سخت جدایی یعقوب، چه فایده‌ای دارد که آب حیات از چاه یوسف بیرون بیاید، وقتی که او در بی‌نهایت حسرت و اندوه به سر می‌برد؟

هوش مصنوعی: شاید از چشم پیر زنی در کنعان، باران نیسان به سمت لب نیل بریزد، در راه یوسف.

هوش مصنوعی: دل تیره و غمگین آنجا چه ارزشی دارد، وقتی زیبایی و جمال یوسف در یک نظر به راحتی همه چیز را تحت تاثیر قرار می‌دهد؟