هوش مصنوعی: من چشمانم را می‌سوزانم تا یک روز زنده بمانم، مانند شمع که وقتی به اوج آسمان می‌رسد، هر نفسش دود می‌شود مانند شمع.

هوش مصنوعی: نخستین باری که به چشمان تو نگاه کردم، احساس کردم که شهرت و جذابیت تو همانند ماه است. بر هر مژه‌ات مرواریدی روشن گذاشتم، همچون شمعی که نورش را می‌پراکند.

هوش مصنوعی: هرچند که ما در عشق تو به سختی و درد می‌سوزیم، اما اندکی از لطافت و پاکی فطرت را هم به وجود آورده‌ام مثل شمعی که با سوختن روشن‌تر می‌شود.

هوش مصنوعی: چون مثل آتش دور مجلس را پاک کردم، چشم‌های بد را از خوابگاهت دور کردم و دلم را آلوده نکردم، مانند شمع.

هوش مصنوعی: من در دل خود عشقی سوزان دارم که مانند آتش زیر خاکستر پنهان است. رازهای درونم را به کسی نمی‌گویم و مانند شمعی که نور خود را پنهان می‌کند، اجازه نمی‌دهم که این احساسات از چهره‌ام آشکار شوند.

هوش مصنوعی: من از دل پرخونم اشک می‌ریزم و مانند لعل (جواهر) می‌شوم، زیرا هر لحظه با آستینم چشمانم را می‌پاکم. مانند شمعی که می‌سوزد.

هوش مصنوعی: از حرارت و احساس شدید فغان و آه من هنوز نشانه‌ای باقی مانده است. هرچند در مسیر عشق تلاش زیادی کرده‌ام، مانند شمعی که می‌سوزد.