هوش مصنوعی: در روز آینده، هرچیزی که به دست بیاورم، از آن من است و همچنین ارتباط من با دوست قدیمی‌ام.

هوش مصنوعی: ای پروردگار، آیا سزاوار است که کسی که در نعمت و رفاه بزرگ شده، دچار آتش سوزی شود؟

هوش مصنوعی: اگر شخص ثروتمندی بفهمد که kindness و مهربانی چه ارزشی دارد، آن را همچون آب بر پای مردم می‌پاشد و این کار برای او هیچ زحمتی نخواهد بود.

هوش مصنوعی: دوستی کجاست تا به خرابه‌ها برویم، چون ما راه درست خود را گم کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: زیبایی او چنان لطیف و شکننده است که نمی‌توان با او ارتباطی برقرار کرد. او همانند گلی است که تازه به دنیا آمده و با نسیمی که از خود می‌فرستد، جهان را زیباتر می‌کند.

هوش مصنوعی: ما در شادی و سرحالی غرق شده‌ایم و به بوی دل‌انگیز او نیاز نداریم، چون گل و شراب که از لطافت خود بی‌نیازند.

هوش مصنوعی: عاشق واقعی کسی نیست که معشوق فقط به او زیبایی و محبت بدهد و بعد از آن از او دور شود و تنها به خوش‌گذرانی و نوشیدن مشغول باشد.

هوش مصنوعی: نام نیک از بخشش و کرم انسان به دست می‌آید، نه از ثروت و دارایی. این را حاتم طایی به همراه دوست خود بیان کرده است.

هوش مصنوعی: سر محبت را نمی‌توان تنها با کلمات بیان کرد؛ باید بگذارید که فهم این نکته به طور طبیعی و بر اساس نیّت و روح شما حاصل شود.

هوش مصنوعی: درویشی در جایی از غم و فریادش سخن می‌گوید که به دلیل غیرت و شرافتی که دارد، هرگز نمی‌تواند به حریم خود بی‌توجهی کند و از آن دور شود. در حقیقت، او نمی‌تواند بی‌محابا و بی‌دقت از مرز و حریم شخصی‌اش بگذرد.