هوش مصنوعی: گل باده که روی پلاس من ریخته است، تبدیل به عیب و نقصی برای من شده است. کسانی که به من نگاه می‌کنند، با دیدن این حالت، درباره‌ی لباس من قضاوت بدی می‌کنند.

هوش مصنوعی: اساس قصر بهشت بر چه پایه‌ای بنا می‌شود؟ وقتی که بنیاد وجود من بر مبنای نوشیدن شراب است.

هوش مصنوعی: فقط کافی است که به زخم من نمک نزنند تا از مردم، بی‌دغدغه و راحت، درخواست کمک کنم.

هوش مصنوعی: آنگونه که در کنارت بودم و احساس آرامش می‌کردم، حالا که در سختی و ظلم قرار گرفته‌ام، به شدت از سایه‌ی خودم می‌ترسم.

هوش مصنوعی: چرا در زندگی من ثمری حاصل نمی‌شود، در حالی که دل پر از غصه و اندوه است و کمر هم در تلاش، همچون داسی که در مزرعه برای برداشت کار می‌کند.

هوش مصنوعی: من شراب نوشیده و به حالت مستی درآمده‌ام، پس هشیاری و هوشیاری کجاست؟ که فقط در پناه خود می‌تواند مرا از بدی‌ها حفظ کند.

هوش مصنوعی: به فکر و اندیشه‌ات تکیه نکن که راهی برای درک مشکل من پیدا کنی، زیرا آرزوی من در درون قلبم است و قابل اندازه‌گیری نیست.