هوش مصنوعی: به من یا از زیبایی و لذت‌های خود بهره‌مندم کن، یا اینکه مرا با نگاه تلخ و خواب‌آلودت ویران کن.

هوش مصنوعی: با لبخند شیرینت فضای اطرافت را پر کن و نسبت به دشنام‌های تلخ دیگران بی‌تفاوت نباش. لطف و مهربانی‌ات را نسبت به افراد نیازمند کم نکن و با محبت و تأمل با آنها برخورد کن.

هوش مصنوعی: در میان چمن‌ها، دامن لباس خود را باز کن و به غنچه‌ها یک بوسه بده، زیرا آن‌ها از دل شاداب تو بهره‌مند خواهند شد.

هوش مصنوعی: تا کی ای سرو باغ، باید در عرق و شرمندگی به سر ببری و چهره‌ات را با حجاب پنهان کنی؟

هوش مصنوعی: درباره آن لب‌ها فریادی از نیاز برای بوسه برانگیخته کن و مرده را با دشنامی که خود داری، به زندگی برگردان.