هوش مصنوعی: اگر لب تو به رنگ میگون و زیبا باشد، هیچ‌کس طاقت دیدن این زیبایی را نخواهد داشت و نمی‌تواند اظهار نظر کند. اگر عشق و محبت تو دلی را آلوده کند، دیگر کسی نمی‌تواند در برابر آن مقاومت کند.

هوش مصنوعی: وقتی به تو رسیدم و از شراب زلالی که در جامت بود نوشیدم، دیگر هیچ کس را در زندگی خود نمی‌بینم و همه چیز را فراموش کرده‌ام.

هوش مصنوعی: خوبی تو را نادیده نگیر و به بدگویی‌ها گوش نده، چون حیف است که برای انسان‌های پست ارزش والای تو زیر سؤال برود.

هوش مصنوعی: نگذار که بروم، اگرچه خوب است که آن نشان را به من بدهی؛ اما متأسفانه به نظر می‌رسد که آن سرنوشت نیک برای کسی رقم نخورد.

هوش مصنوعی: جادو و افسون در جایی که محبت و وفا وجود ندارد، بی‌فایده است. در مکانی که وفا وجود ندارد، هیچ‌کس به جادو هم توجه نمی‌کند.

هوش مصنوعی: من کسی نیستم که به خاطر کمبود آب تشنه باشم. من در آتش عشق یارم هستم و حتی اگر در کنار جیحون هم باشم، کسی را نمی‌بینم.

هوش مصنوعی: خوشا به حال فریادی که فقط در دنیای خیال است، اگر چه تاج و تخت بزرگی بر گردن کسی نباشد.