هوش مصنوعی: این درخت نخل جوان را ببین که هنوز کسی به او آسیب نرسانده و دامنش از باغ لاله‌ها رنگین نشده است.

هوش مصنوعی: او مانند گل بهشتی است که با آب خود رشد کرده و هرگز لب به آب جویبار نزده است.

هوش مصنوعی: آیینه‌اش از اشک‌ها و دردهای دیگران محفوظ مانده و هیچ گرد و غباری از گذر زمان روی دلش ننشسته است.

هوش مصنوعی: شهر به خاطر جذبه و دلربایی او ویران شد و هیچ‌کس از خماری شراب او رنج نمی‌برد.

هوش مصنوعی: زبانش مانند تیغ است و با حرف‌هایش دل‌ها را مجروح می‌کند و هیچ‌کس نمی‌تواند به تنهایی مرهمی برای دردهای عمیق جانش پیدا کند.

هوش مصنوعی: ای کسی که در حال رفتن هستی، کمی مکث کن و افسار خود را بکش؛ زیرا آهویی که فراری است، هرگز صید کسی نخواهد شد.

هوش مصنوعی: نگرانی و درد دل از رفیقی است که هرچند به خاطر غرور و خودخواهی‌اش ضربه می‌خورد، هرگز تن به همکاری و همدلی نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: ای کاش کسی بی‌خبر از موعود کسی مانند من نباشد و به هیچ‌کس وعده‌ای ندهد که انتظارش را بکشد.

هوش مصنوعی: شمعی که روشن است، به نور خود اهمیتی نمی‌دهد و به تاریکی اطرافش توجهی ندارد.