هوش مصنوعی: ما در چنگال ظلم و ستم گرفتاریم، اما گل و سوسن (زیبایی‌ها) را در کنار آزادگان پخش کن.

هوش مصنوعی: شده‌ام مانند قطره‌ای خونابه که در آتش گلخانه در حال سوختن است و تکه‌ای از خاکسترم در مسیر باد پراکنده می‌شود.

هوش مصنوعی: خارهای خشک ما باید در گرما و سوز آتش قرار بگیرند. ای آسمان، لطفاً باران رحمتت را بر روی گل‌ها و شمشادها ببار!

هوش مصنوعی: ای که با لب‌های شیرینت شراب بامرام را می‌نوشی، اگر می‌توانی، کمی از آن را بر گل‌های فرهاد بریز.

هوش مصنوعی: عشق من تازه بنا شده است و من دوباره خود را بازسازی می‌کنم. ای پرنده‌ای که از جنس عشق هستی، بر این بنای جدید ببار.

هوش مصنوعی: او از شدت غم و اندوه می‌خواهد که مرا به خواب بیفکند و از ساغر خود یک قطره به من بدهد تا کمی آرام شوم.

هوش مصنوعی: در راهی که فغان و اندوه وجود دارد، حتی خار هم وجود دارد. ای نسیم، دریغ از اینکه نسرین و گل را بر سرزمین آباد بپاشی.