هوش مصنوعی: به دور گل ساغر قرمز رنگ خود را به نمایش نگذار، چون مشروبات و گل به من نمی‌رسد و فایده‌ای جز دیوانگی برایم ندارد.

هوش مصنوعی: دلم به بوی گلرویی در چمن می‌رود، به ویژه اینکه نسیم گل خودش مرا به سمت آنجا هدایت می‌کند.

هوش مصنوعی: اهل تقوا و نیکوکاران را با دست خودشان جامی پر از عسل و شیر بدهید، اما از من که رسوا و عاشق هستم، خونم را تقدیم کنید.

هوش مصنوعی: هر زمانی که به من ایراد می‌گیری، انگار بر سنگی سخت می‌کوبی. اما آیا تو ای پری زیبا، چیزی غیر از حسرت و دردمند بودن من را پیدا کرده‌ای؟

هوش مصنوعی: وقتی فریاد می‌زنم و بدنم از درد می‌سوزد، پوشم غم است. ای چرخ زمان، من را از این لباس آبی نیلگون محروم نکن.