هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که اگر کسی غیر از تو به تو نگاه نکند، هیچ‌کس نمی‌تواند دل نیازمند تو را به خود جلب کند.

هوش مصنوعی: همهٔ کسانی که لب‌های شیرینی دارند، وقتی کلام تو را می‌شنوند، به آن گوش می‌دهند. چه لطفی از سوی خداست که لبخند تو همچون لعل (مروارید) است.

هوش مصنوعی: مهی که از دست یوسف زیبایی را ربود، هزار بوسه می‌زند بر زیبایی تو که مانند سمند است.

هوش مصنوعی: اگر به زیبایی و زینت‌های ظاهری مانند کمر طلایی و تاج زر نگاه نکنی، چه نیازی به تلاش و همت بلند تو وجود دارد؟

هوش مصنوعی: عاقلانی که به دام من می‌افتند، همانند بندهایی هستند که مرا به سمت زیبایی‌ها می‌کشند. چه دیوانگی است که من بخواهم از گذرگاه این دام‌ها عبور کنم و به چنگالت بزنم.

هوش مصنوعی: اگر تو شیرین‌زبانی و خوش‌صحبتی، دیگران نمی‌توانند به تو ایرادی بگیرند و از شیرینی کلامت لذت می‌برند.

هوش مصنوعی: پری با تمام زیبایی و جاذبه‌اش نمی‌تواند این همه فریبندگی را تاب بیاورد، وقتی که در روز جشن و شادی، آتش انگیزه‌ها و احساسات را شعله‌ور کند.

هوش مصنوعی: ما انتظار صبر را کشیدیم و به تلخی دچار شدیم. بکش و به زیبایی خود ببال که ما نصیحت تو را نشنیده‌ایم.

هوش مصنوعی: باد صبحگاهی از مجلس گرم تو حکایتی برایم کرد که جانم به خاطر درد و رنج تو به شدت می‌سوزد.