هوش مصنوعی: عشق تو همیشه باعث رنج و عذابی برای من می‌شود، و دردی که هنوز درمان نشده، درد جدیدی به من می‌دهد.

هوش مصنوعی: من از خودم برای یافتن تو سفر کردم، غافل از این‌که همان نشانه‌ها مرا به سفر می‌برند.

هوش مصنوعی: تو صحبت‌های تلخی داری، اما من از شدت امیدی که دارم، دهانم را به شکرگذاری باز می‌کنم.

هوش مصنوعی: در دل، امید و وعده ای از پیوند و ملاقات را قرار داده ام و مانند یک نخل تازه، صبر و استقامتی در خود پرورش می دهم تا ببینیم که این صبر، چه نتایج و ثمراتی برای من به ارمغان می آورد.

هوش مصنوعی: من با خورشید هم‌نوا هستم، اما آبی که در پیاله طلایی به من می‌دهند، آتشین است.

هوش مصنوعی: تو هیچ اهمیتی به دیگران نمی‌دهی و وقتی کسی که به او دل می‌دهم تو را می‌بیند، از روی داغ من به من عشق می‌ورزد.

هوش مصنوعی: این ناله‌ی عمیق و دل‌سوز من از گذشته‌ها، نشانه‌ای از روزگاری است که گذشته و داستان آن را به من یادآوری می‌کند.