هوش مصنوعی: ای گل عزیز، تو چقدر زیبا و باارزش بودی که به خاطر تو هیچ اعتباری برای من در میان دیگران باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: من برای چشم‌انتظاری‌ها و آرزوهایم امید فراوانی داشتم، اما وقتی چهره‌ی تو را دیدم، همه‌ی آن امیدها از دست رفت و دیگر بازنگشتند، حتی در هیچ یک از کارهایم.

هوش مصنوعی: عجب نیست اگر من از میان نروم، چون مجنون دیشب در خواب به سراغم آمد و مرا در آغوش گرفت.

هوش مصنوعی: هنوز از عشق تو می‌سوزم و دل‌تنگم، گاهی که لاله‌ها از بالای مزارم شکوفا می‌شوند.

هوش مصنوعی: من به دنبال دارویی برای خود هستم، زیرا وقتی تو بازگشتی، جانم به دشمنی تبدیل شد که قبلاً یار من بود.

هوش مصنوعی: من به خاطر بی‌وفایی تو دل شکسته‌ام، ولی نه به خاطر سنگینی آن، بلکه به خاطر دوری تو، این روزگار به این شکل برای من ساخته شده است.

هوش مصنوعی: در شهر و محله‌ای که فغان و ناله‌ای وجود ندارد، هیچ جا برای من آرامشی نیست، چون بدون او هیچ جایی برای استراحت ندارم.