هوش مصنوعی: این بیت بیانگر احساس عمیق درد و اندوه است. شاعر از شنیدن خبری بد یا تجربه ای تلخ سخن می‌گوید که همه جا را پر از حس ناخوشایند کرده و به او اجازه نمی‌دهد احساس آرامش کند. هر جا که نگاه می‌کند، نشانه‌های غم و اندوه را می‌بیند و هر بار که درد را درک می‌کند، حس سردی و ناتوانی به او دست می‌دهد.

هوش مصنوعی: از شدت گریه چشمانم را از دست داده‌ام و افسوس که قلبم از این گلابی که بر روی صورت زردم می‌ریزد، بیدار نمی‌شود.

هوش مصنوعی: در این دنیا قرار نیست که در چشمان آنانی که اجازه نمی‌دهند دست یابد، هنوز هم به طرز دمدمی برگردند.

هوش مصنوعی: از عشق، دلی پر درد را تحمل کن و شکرگذار باش، زیرا انسان برای رسیدن به این خواب و لذت‌های دنیا به این جا آمده است.

هوش مصنوعی: زمانه‌ای که نادرست و ناپسند باشد، با یک‌بار شکست، درست نمی‌شود؛ بلکه در شرایط سخت و دشوار است که مردانگی واقعی نشان داده می‌شود.

هوش مصنوعی: فریب نخور که این شراب که باقی‌مانده‌ی هزاران لیوان است، از این جام لاجوردی به دست می‌آید.

هوش مصنوعی: نیاز است که من فریاد بزنم و از وصال همنفسی مانند تو که از میان صد هزار نفر فقط یکی می‌آید، سخن بگویم.