شمارهٔ ۱۸۵
مدام از کشت امیدم خس و خاشاک میروید
عجب گر بر مراد من گلی از خاک میروید
چو من بیبهرهام از عشرت دنیا چه سودم زان
که بر طرف چمن گل میدمد یا تاک میروید
پریشانم ز سعد و نحس گردون آه ازین گلها
که نونو بهر من از گلشن افلاک میروید
مرا از هر گل نو در جگر خاریست پنداری
ز خاک بخت من آن هم به صد امساک میروید
منم در عالم و این دانههای اشک بیقیمت
که از دلهای ریش و سینههای چاک میروید
دمی باقیست دامن برمچین از آب و خاک من
هنوز اندک گیاهی زین گل نمناک میروید
فغانی پاک شو تا مهر گردد کینهٔ دشمن
که داروی محبت از زمین پاک میروید
اطلاعات
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: چکامه
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
مدام از کشت امیدم خس و خاشاک میروید
عجب گر بر مراد من گلی از خاک میروید
هوش مصنوعی: مدام در دل من ناامیدی و مشکلاتی به وجود میآید، با این حال اگر روزی بتوانم به آرزوهایم برسم، تعجبی نخواهد داشت که از دل خاک یک گل زیبای امید بروید.
چو من بیبهرهام از عشرت دنیا چه سودم زان
که بر طرف چمن گل میدمد یا تاک میروید
هوش مصنوعی: وقتی من از لذتهای دنیایی بیبهرهام، چه فایده دارد که گلها در باغ میشکفند یا انگور درختان میروید؟
پریشانم ز سعد و نحس گردون آه ازین گلها
که نونو بهر من از گلشن افلاک میروید
هوش مصنوعی: من از سرنوشت خوب و بد این دنیا ناراحتم و آه از این گلها که برای من از باغهای آسمانی میرویید.
مرا از هر گل نو در جگر خاریست پنداری
ز خاک بخت من آن هم به صد امساک میروید
هوش مصنوعی: در دلم از هر گل تازه، تلخی و زخم وجود دارد. گویی از سرنوشت من، که به سختی و با کماهمیتی به وجود آمده، چیزی نمیروید.
منم در عالم و این دانههای اشک بیقیمت
که از دلهای ریش و سینههای چاک میروید
هوش مصنوعی: من در این جهان حضور دارم و این اشکهای بیارزش که از دلهای شکسته و سینههای زخمدار جاری میشوند، به وجود آمدهاند.
دمی باقیست دامن برمچین از آب و خاک من
هنوز اندک گیاهی زین گل نمناک میروید
هوش مصنوعی: زمان زیادی نمانده است، پس دامن خود را از آب و خاک جمع کن. هنوز هم اندکی گیاه از این گل تر و تازه میروید.
فغانی پاک شو تا مهر گردد کینهٔ دشمن
که داروی محبت از زمین پاک میروید
هوش مصنوعی: برای اینکه کینه و دشمنی از بین برود و محبت به وجود بیاید، باید خود را از آلودگیها و کدورتها پاک کنی، چرا که عشق و محبت به مانند گیاهی است که تنها در زمین پاک و خالص رشد میکند.

بابافغانی