هوش مصنوعی: گلی که به خاطر بوی خوشش، عطر مشک را منتشر می‌کند، چرا باید لب‌های شیرینش را از شراب تلخ آغشته کند؟

هوش مصنوعی: تنها بدنی خوش است که مانند گل از زیبایی و شادابی ناشی از عشق و محبت به وجود آمده باشد، نه بدنی که فقط شیرینی خود را در جمع دیگران خرج کند و ناپدید شود.

هوش مصنوعی: من در اندیشه‌ام که در زمانی که این بدن از کار بیفتد و خواب مرگ بیفتد، نوری از وجودم باقی بماند.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات از شدت اندوه، قلبم به درد می‌آید و تب می‌کند و گاهی دیگر، از ناراحتی مانند کباب ذوب می‌شود.

هوش مصنوعی: نور زیبایی او هرگز به زیبایی خورشید نمی‌رسد، حتی اگر آفتاب برای هزار سال بسوزد.

هوش مصنوعی: فغان و ناله‌ام از جستجوی کیمیا هرگز قطع نخواهد شد، مگر زمانی که در این پریشانی و نابسامانی ذوب شوم و از بین بروم.