هوش مصنوعی: تو آن گلی هستی که ماه آسمان بر پیشانی‌ات بوسه می‌زند، و فرشتگان از آسمان به زمین تو فرود می‌آیند تا تو را ببوسند.

هوش مصنوعی: چنان حساس و دلنشین هستی که اگر نسیم صبحگاهی برگ‌های یاسمن تو را بوسه بزند، اثر آن هنوز باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: رود، مانند نشانی از دندان حسرت عاشق است، وقتی که تو لحظه‌ای محبت می‌کنی و دستان نازنینت را می‌بوسد.

هوش مصنوعی: به خوبی کسی که سرش از جیب خورشید بیرون می‌آید، هنوز دلش راضی نیست که آستین تو را ببوسد.

هوش مصنوعی: کسی که احساس عشق و سکوت را تجربه کرده است، در آرزوی آن است که تو را رها کند و انگشتش را بر روی نگین تو بگذارد و بوسه‌ای به آن بدهد.

هوش مصنوعی: در مکتب تو، فرشته رحمت همیشه حضور داشت تا بوسه‌ای بر سرنوشت شگفت‌انگیز تو بزند.

هوش مصنوعی: عاشق، در حالی که تشنه است، از جامی زینت‌دار نمی‌نوشد؛ زیرا آرزو دارد شاید لبت، که مانند لعل سرخ است، او را ببوسد.

هوش مصنوعی: ببین که وقتی بچه به اوج شادی و هیجان می‌رسد، چقدر شوق و ذوقی در دلش به وجود می‌آید که در تصوراتش، دهانش را با عسل می‌بوسد.