هوش مصنوعی: در هر لحظه از عشق، دل من گرفتار درد و آسیب می‌شود و به همین ترتیب، هر روز از زندگی‌ام به پایان نزدیک‌تر می‌شود.

هوش مصنوعی: دل من در دوران کودکی به دام افتاد و این جهان کهن و عمرانی مرا شکل می‌دهد تا زمانی که او دوباره جوانی را تجربه کند.

هوش مصنوعی: در روز اول که انگشت به لوح و قلم گذاشتم، در حال نوشتن بودم که شاید در نهایت به دانش و فهمی دست پیدا کنم.

هوش مصنوعی: این ویرانی‌هایی که به وجود آمده، به خاطر اشک‌های من است. اگر فرشته‌ای با قلمش این را بنویسد، جهانی دیگر خواهد شد.

هوش مصنوعی: ماه من زمانی که با ساقی خورشیدرو هم‌نشین شد، هر ساعت در درگاه میخانه، قرآنی بر سر می‌شود.

هوش مصنوعی: من آن مرغی نیستم که تنها به زیبایی‌ها و رنگ‌های باغ و بهار وابسته باشد؛ بلکه می‌دانم که زندگی گاهی نمی‌تواند به خوبی و سرسبزی بهار باشد و لحظاتی از خزان و دشواری را نیز تجربه می‌کند.

هوش مصنوعی: پس از این دیگر از شراب دل‌فریب نخواهم نوشید. اگر هر قطره آب هم سبب حیات شود، بر وجودم خواهد ماند.

هوش مصنوعی: من خبری عجیب از یارم می‌شنوم که صبا (باد) آن را به من می‌آورد، اما اگر این را فراموش نکنم، ممکن است داستانی جالب از آن شکل بگیرد.

هوش مصنوعی: این زیبایی چه مفهومی دارد که با وجود چندین کلمه و صحبت، در حضور او انسان احساس بی‌زبانی می‌کند.