هوش مصنوعی: هرگز این دستان خالی بر روی صورت کسی نقابی نداخته‌اند و به خاطر موهای مجعد کسی خم نشده و از شراب ناب چیزی نچشیده‌اند.

هوش مصنوعی: آسمان با زیبایی و فریبندگی خود چیزی را به ما نشان نداد، چرا که در آخر روزگار، ما به سرنوشت و مقصد نهایی خود خواهیم رسید.

هوش مصنوعی: عاشق، همچون کسی که از شدت دوری محبوبش در آتش عشق می‌سوزد، از بیابان سختی و جدایی به چشمه‌ای پرآب می‌رسد، اما با وجود تمایل و تشنگی فراوانش، هیچ آبی نمی‌نوشد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که دل آدمی در آرامش و سکون نباشد، به هدف اصلی خود نخواهد رسید و کسی که در زندگی رنج و عذاب را تجربه نکند، هرگز به آرامش واقعی نخواهد رسید.

هوش مصنوعی: عاشق تو مانند گلی است که شبنم روی آن نشسته و وقتی در آغوش تو گرفت، از گریبان تو بویی مانند بوی گل محمدی احساس نکرد.

هوش مصنوعی: مژه مانند سوزن است که زخم‌های عمیق و دردناک را به قلب می‌زند و غم و اندوهی که از دل ویران به سر می‌برد، را نمی‌توان تحمل کرد.

هوش مصنوعی: در هیچ مکانی آتش زیبایی چهره انسان را نرافروخته است، مانند شرابی که دل ما را به شوق می‌آورد و دیگران از آن بهره‌مند نشدند.

هوش مصنوعی: تمام موهای فریبنده و زیبا از زیبایی خط تو می‌درخشد، چرا که قلم هیچ‌گاه بر روی کلمات کتابی به این درجه از زیبایی و ظرافت نرفته است.

هوش مصنوعی: دل شاد و سرشار از شوق همیشه در حال شادی و هیجان است، هرچند که هنوز از جام دلخواهش هیچ نخورده است.