هوش مصنوعی: پرندهٔ درونم زنجیری از موهای تو به گردن دارد و صورتش را در باغ وصال، بر گلبرگ‌های روی تو می‌گذارد.

هوش مصنوعی: حالت شاد و مستی در پی وصل کسی است که هر دم بی‌خود و غرق در لذت می‌شود و بویی خوش از غالیه (عطر و خوشبوکننده) بر چهره‌اش نشسته است.

هوش مصنوعی: من کنترل دل را از دست داده‌ام و هر طرف که می‌نگرم، در خون خود غوطه‌ورم. دو اسب دشمن بر چهره‌ام نشسته‌اند.

هوش مصنوعی: در باغ خیال من، به خاطر وزش تندباد غم، هر برگ لاله بر لب جوی آب استراحت کرده است.

هوش مصنوعی: از چشمم به دنباله آن دانه گرانبها می‌روم؛ هر قطره اشکی که می‌ریزم، به سمتی چهره‌ام را می‌سازد.

هوش مصنوعی: در مجالس عشق، هر لحظه از شدت دوری، همچون فردی تشنه به آب، صورت خود را به سمت جامی زیبا می‌برد.

هوش مصنوعی: هر روز از صبح تا شب، به خاطر درخواستی که دارم، با صدای بلند و نالان به سمتی اشاره می‌کنم که در آن کوی محبوبم قرار دارد و صورت به سوی کعبه بر زمین می‌گذارم.