بابافغانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>شد باز دیده بر رخ نیکوی او مرا</p></div>
<div class="m2"><p>گلها شکفت در چمن کوی او مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ای باغبان برو که خدا داد در ازل</p></div>
<div class="m2"><p>سرو سهی ترا، قد دلجوی او مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>شادم که هر دم از دم دیگر فزونترست</p></div>
<div class="m2"><p>دیوانگی زسلسله ی موی او مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>رخصت نمیدهد بتماشای ماه نو</p></div>
<div class="m2"><p>میل نظاره ی خم ابروی او مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>منهم یکی زگوشه نشینانم ای رفیق</p></div>
<div class="m2"><p>سرگشته کرده نرگس جادوی او مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>از منت صبا چو فغانی درین چمن</p></div>
<div class="m2"><p>آزاد ساخت نکهت گیسوی او مرا</p></div></div>

شمارهٔ ۱۶

شد باز دیده بر رخ نیکوی او مرا
گلها شکفت در چمن کوی او مرا
ای باغبان برو که خدا داد در ازل
سرو سهی ترا قد دلجوی او مرا
شادم که هر دم از دم دیگر فزونترست
دیوانگی زسلسله ی موی او مرا
رخصت نمیدهد بتماشای ماه نو
میل نظاره ی خم ابروی او مرا
منهم یکی زگوشه نشینانم ای رفیق
سرگشته کرده نرگس جادوی او مرا
از منت صبا چو فغانی درین چمن
آزاد ساخت نکهت گیسوی او مرا

شمارهٔ ۱۴

شمارهٔ ۱۵

شد باز دیده بر رخ نیکوی او مرا

گلها شکفت در چمن کوی او مرا

ای باغبان برو که خدا داد در ازل

سرو سهی ترا، قد دلجوی او مرا

شادم که هر دم از دم دیگر فزونترست

دیوانگی زسلسله ی موی او مرا

رخصت نمیدهد بتماشای ماه نو

میل نظاره ی خم ابروی او مرا

منهم یکی زگوشه نشینانم ای رفیق

سرگشته کرده نرگس جادوی او مرا

از منت صبا چو فغانی درین چمن

آزاد ساخت نکهت گیسوی او مرا

شمارهٔ ۱۵

اطلاعات