هوش مصنوعی: مستی تو تنها ناله‌ای دردناک را درک کرد و چیزی از گل تازه و آغاز بهار نفهمید.

هوش مصنوعی: مجنون به خاطر عشق تو در کنار خاکستر آتش‌گاه جان داد و نتوانست بهار سرسبز چمن را درک کند.

هوش مصنوعی: فردا چه حال و روزی خواهد داشت کسی که با دل سوخته عشق می‌ورزد، وقتی که امروز هیچ فایده‌ای از صحبت کردن نفهمید؟

هوش مصنوعی: با دیدن نقش کمر و تاج طلایی تو، دلم از عشق به تو آتش گرفت و سوخت. مانند دوختی که نمی‌داند چه باید کند.

هوش مصنوعی: عشق و دلتنگی عاشقان مانند چراغی است که به دل و جان روشنایی می‌بخشد. اما اگر درون کسی نتواند این احساس سوزناک را درک کند، در واقع نور و روشنی واقعی را درک نکرده است.

هوش مصنوعی: دل به عمق علم و دانش شایستگی می‌دهد و وقتی چهره‌ای زیبا باشد، ارزش خرد را نمی‌تواند درک کند. مصلحت و فایده‌های خرد را نمی‌فهمد.

هوش مصنوعی: از آنجایی که سرنوشت خوبی برای فغانی مسکین رقم نخورده، زیبایی‌های زندگی‌اش ناقص و ناتمام مانده است.