هوش مصنوعی: دست تقدیر من بر دل زخم‌دیده‌ام چیره شده، عشق و شوری که در دلم وجود دارد، مانند دودی تاریک از جگر سوخته‌ام به اطراف می‌پیچد.

هوش مصنوعی: سربلندی و بلند همتی او مانند دعای محفوظی است که دل ما را از اندوه و نگرانی دور می‌کند و به ما آرامش می‌بخشد.

هوش مصنوعی: او از دل آن عاشق گله می‌کند که وقتی چهره‌اش مانند ماه درخشید، نخستین بار در سفر، دل فرمانده‌ی لشکر را ربود.

هوش مصنوعی: یوسف در بیابان گم شد و علم خود را بر افراشت. خورشید، چادر او را از پرده مه پوشانید.

هوش مصنوعی: کسی که در عشق از روی ارادت و محبت به معشوق خود خدمت می‌کند، از همه کارها و تعلقات دیگر دستانش را می‌کشد و فقط به آن عشق و خدمت به معشوق فکر می‌کند.

هوش مصنوعی: یعقوب در زمانی که نور دیدگانش را از دست داد، در انتظار بازگشت یوسفش بود. در این حال، داشتن صد قافله از نیل در ذهنش نشان دهنده ی عمق خواسته و انتظار اوست. او به شدت مشتاق و امیدوار به دیدار یوسف است، مانند قافله‌هایی که در مسیر آمدن به سوی او در حال حرکت هستند.

هوش مصنوعی: هر نقشی که در دل من از زیبایی تو شکل گرفت، صدها تصویر زیبا به صورت شبیه تو درآمد.

هوش مصنوعی: هر دلی که از عذاب و ظلم عشق وفای واقعی را جستجو کرد، به وسوسه‌های اشتباه و آرزوهای باطل دچار شد.

هوش مصنوعی: فغان از دلش برآمد و از شهر معشوقان دور شد و همچنین از میخانه به خاطر گناهی که بر دوش می‌کشید، خالی شد.