هوش مصنوعی: ای کاش از این زیبایی و دلربایی که تو داری، بی‌پروا بودی و به این ظلم و ستمی که بر من می‌کنی، توجه نمی‌کردی.

هوش مصنوعی: شاید اگر انسانی به پرستش بتی بپردازد، به خاطر تمام ظلم و کافری است که از تو سرچشمه می‌گیرد.

هوش مصنوعی: ایدل در حال استراحت و آرامشی است و رشته‌ای در دست آن پری قرار دارد که تو به او تعلق داری.

هوش مصنوعی: اگر جان تشنه‌ام را به خاک ایدل بدهی، از این خیال سکندری که تو داری، رهایی می‌یابم.

هوش مصنوعی: این شکل و شمایل بی‌قید و بندت، فغان و ناله‌ی فغانی را هم به دانش و دیوانگی می‌کشاند.