هوش مصنوعی: چمن به شکوفایی درآمد و نسیمی سراغ هر گل رفت. از هر نهال، صدای بانگ بلبل به گوش رسید.

هوش مصنوعی: نسیم صبح دل‌انگیز و خوشبو به وزیدن درآمد، شاید از انبوه موهای مجعد و زیبایی که در هم پیچیده بود، برخاست.

هوش مصنوعی: از روی غم و اندوهی که به خاطر موهای تو دارم، در میان چمن آهی می‌کشم، مانند اینکه درختی که شاخه‌اش به گل نشسته، به خاطر لطافت و زیبایی‌اش به اهتزاز در می‌آید.

هوش مصنوعی: تو مانند غزالی فراری هستی که هر قدم از این راه به دنبال تو، کسی با توکل به خداوند برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: من پیرو کسی هستم که با اراده و بی‌تردید از هر دو دنیای مادی و معنوی جدا شده و به عشق دل داده است.

هوش مصنوعی: هر گاه که صدای بلبلان به گوش می‌رسد، غم و اندوهی در دل آدمی شکل می‌گیرد و از آن سو، در باغ پر از گل، شور و هیاهویی به راه می‌افتد.