هوش مصنوعی: من از شادمانی و جشن دلخورم، باید به یک مکان غمگین بروم. من عاشق دیوانه‌ای هستم که باید در خرابه‌ای زندگی کنم.

هوش مصنوعی: از نعمت عشق و دیوانگی رها شده‌ام و دیگر به عقل و فهم خود بستگی ندارم. حالا برای همراهی به یک فرد دیوانه نیاز دارم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم در دل شب چراغی از شادی روشن کنم، حتی در گوشه‌ای از اندوه، اما برای این کار به یک پروانه نیاز دارم که به خواست سرنوشت بیاید و بیفتد.

هوش مصنوعی: شاید در خواب عمیق و خوشی به سر ببرم، اما باید به عشق نافذ و خطرناک نرگس نظر کنم.

هوش مصنوعی: زندگی بدون صحبت کردن با کسی که شیرین‌زبان است برایم تلخ و ناگوار شده است. دیگر به حدی از زندگی خسته شده‌ام که دلم به‌شدت نیاز به یک دلدار و محبوب واقعی دارد.

هوش مصنوعی: در شب‌های تار، وقتی که چراغ و روشنایی وجود ندارد، من در این گودال غم و اندوه زندگی می‌کنم. دلم می‌خواهد شمعی داشته باشم که از شادی و سرور، خانه‌ای برای من بسازد.

اصلاح تایپی