هوش مصنوعی: گل به شکوفه نشسته و لاله نیز گل بر افراشته است. عطر مشک دوباره از میان گل‌ها بلند می‌شود و فضای باغ را پر کرده است.

هوش مصنوعی: محوطه باغ مانند آینه‌ای شده که از آب روان زینت یافته است و بوی ریحان در فضا پخش شده، چون عطر کهربا.

هوش مصنوعی: هر بیخ بنفشه دارای بویی خوش و خاصیت‌های ویژه‌ای است و هر غنچه‌ای که از آن بیرون می‌آید، برای آزمایش، از نوک خارهای مشک به نمایش گذاشته می‌شود. به عبارتی، هر جوانه و غنچه‌ای نشانه‌ای از زیبایی و کیفیتی است که ممکن است در آینده شکوفا شود.

هوش مصنوعی: به نظر می‌آید که یک آهو در دشت‌های چین در حال حرکت است و نسیمی که از او می‌وزد، باعث می‌شود عطر مشک در اطراف پخش شود. این تصویر زیبایی از لطافت و دل‌فریبی طبیعت را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: اگر در باغی زیبا تصویری از آهو بکشند، لاله‌ای که در آنجا است، رنگش مانند خون می‌شود و برگ‌های گل از خارها خوشبو می‌شوند.

هوش مصنوعی: از گل تازه‌ای بویی دل‌انگیز به مشام می‌رسد، گویی باران شکوفه‌های خوشبو بر گلاب نشسته و عطر مشک را به ارمغان آورده است.

هوش مصنوعی: از این هوای خوشبو تعجبی نیست اگر خاک کلبه‌ی فخار مشک، سیاه شود.

هوش مصنوعی: شراب خوش بو است و به نظر می‌رسد که بوی خوش آن، حس بویایی ما را نسبت به خود بهتر کرده است. به نظر می‌رسد ساقی با نفسی خوش و معطر، در تهیه مشک مشغول است.

هوش مصنوعی: اگر عطر گل لاله را نداشته باشم، انگار وجود ندارم. درون می‌خمار، عطر مشک وجود دارد که در پیمانه جا خوش کرده است.

هوش مصنوعی: دیشب در جمع دوستان، یاد و خط زیبا و دلنشین ساقی در ذهنم بود، و هر لحظه با حالتی خاص، این غزل را به یاد می‌آوردم.

هوش مصنوعی: ای نوشته‌ات مانند بوی خوش گیاه ریحان است، و چین و چروک صورتت مانند گل لاله می‌باشد. رنگ چهره‌ات مانند مشک است و چشمانت همچون آهوی زیبا در چین و چروک اندام تو است. اما آن مردمی که به تو نزدیکند، خشن و بی‌رحم هستند.

هوش مصنوعی: صبحگاه تو با دامن پرچین خود می‌گذشتی و بوی عطر تو عاشق را از خواب بی‌خبر بیدار کرد.

هوش مصنوعی: هر لحظه حضورت در قلب تنگم باعث می‌شود که احساس عجیبی از عطر تو در وجودم به وجود بیاید و دل مرا پر از ناراحتی کند.

هوش مصنوعی: پرسش این است که آیا انسان باید به خوشبختی و زیبایی ظاهری اکتفا کند، یا اینکه باید درون خود را نیز بیابد و بشناسد؟ گویی فردی که عطر و بوی مشک را از نافه‌اش احساس می‌کند، به این تصور می‌رسد که خود را خوشبو کرده است، در حالی که برای واقعی بودن این زیبایی، باید به زلفش بپردازد و نشان دهد که چه چیزی در درون خود دارد. در واقع، این جمله به اهمیت شناخت خود و ارزش‌های واقعی در زندگی اشاره دارد.

هوش مصنوعی: من تحت تأثیر عطر تو هستم، انگار تصویر چهره‌ات بر روی گلبرگ مرطوبی که در چرخش ظرف عطر است، نقش بسته است.

هوش مصنوعی: باد بهاری از گره‌های زیبای چین عبور کرده و عطر مشک را به جشن و سرور در حضور سلطان می‌آورد.

هوش مصنوعی: در باغ دین، یعقوب مانند گلی است که مقامش به اندازه‌ای والا و با ارزش است که خاک زیر پای او را هم می‌توان با چشم دل مشاهده کرد. این خاک به اندازه‌ای باارزش است که مانند مشک خوشبوست.

هوش مصنوعی: کسی که در هر بهار از نعمت و رحمت نسیم لطف او بهره‌مند می‌شود، مانند درخت بید است که به سمت باغ گلستانش، بار عطر و بوی مشک می‌آورد.

هوش مصنوعی: تا وقتی که از ویژگی‌های او صحبت می‌کنیم، نفس ما مانند شمعی روشن است و از دهان ما عطر دلپذیری می‌ریزد که در گرمی کلام، بویی مانند مشک دارد.

هوش مصنوعی: اگر نسیم مهر و مهربانی او بوزد، شاید گل‌ها خون گریه کنند و این خون در ظرف عطار به شکل مشک نمایان شود.

هوش مصنوعی: در هوای یارانی با موهای مجعد و زیبا، بویی مانند مشک به همراه دارد که به صورت آزاد و بی‌قید و بند به ما نزدیک می‌شود.

هوش مصنوعی: ای در ساغر خوشی، لب ساقی لبخند می‌زند و شراب در دست دارد؛ این شراب، گشاینده‌ی غم‌ها و سختی‌های زندگی است و زلف یار را با زیبایی‌هایش در هم آمیخته است.

هوش مصنوعی: در روزی که تو بیرون می‌روی، بوی خوشی از نسیم به مشام می‌رسد، به‌طوری که همای (پرنده‌ای افسانه‌ای) چترش را از منقار مشکش بر روی من می‌افکند.

هوش مصنوعی: تیغ‌های تو هر کدام روزی برای شکار آماده‌اند، سنگ و آتش، برگ لعل و دود در کوه‌ها مانند مشک به چشم می‌آیند.

هوش مصنوعی: اگر پای تو به خون غزال آلوده شود، آن خون در نتیجه‌ی بوی خوش مشک مانند بوی بهله‌ی بلغار تغییر رنگ خواهد داد.

هوش مصنوعی: دل افرادی که زخم‌های عمیق دارند، هر لحظه مانند یک حمله ناگهانی از تیرهایی که به آن‌ها خورده است، به یاد تو می‌افتد و این یادآوری برایشان همچون بویی خوش و معطر است.

هوش مصنوعی: آهوی ذهنم در دشت لاله‌ها، زیبایی و شوق تو را می‌جوید. برای تو، صد بار دل مرا شکسته، تا اینکه کمی از آثار آن درد در قلبم باقی مانده است.

هوش مصنوعی: عطر و بوی این عشق و محبت را دلم از باغ مدح و ستایش تو شناخته است وگرنه هیچ نافه‌ای به این اندازه خوشبو نیست.

هوش مصنوعی: شاید دعای من به پایان برسد و این امکان به وجود آید که از روی احترام، آبی برای ثبت این اشعار فراهم کنند.

هوش مصنوعی: من از روح لطیف تو انتظار داشتم که با اندیشه‌ام آمیخته شود، وگرنه در این ورق خیلی از عطر خوش مشک می‌نوشتم.

هوش مصنوعی: هر شب، آهویی که به دور دنیا سفر می‌کند، در دشت لاله‌های گنبدی شکل و متغیر، حضورش را با عطر مشک به جا می‌گذارد.

هوش مصنوعی: با جام شراب در دست و با زلف محبوبم که در آغوش باد است، بگذار تا نسیم شب، بوی خوش گل نرگس را به مشام برساند.