هوش مصنوعی: ای کعبه، تو به خاطر عید قربانی، مایه افتخار هستی برای نسل‌های بشری.

هوش مصنوعی: در روز عید، به خاطر زیبایی تو، چشمان مردم پر از شادی و امید است، مانند چشمان گوسفندی که به خاطر قربانی شدنش غمگین و نگران است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که قدم‌های تو بر مروه بیفتد، آنجا را زیبا خواهد کرد؛ از کعبه، حلقه‌ای به یادگار مانده که چشم‌ها منتظر آن هستند.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف زیبایی و شکوه آسمان می‌پردازد. در آن اشاره شده است که آسمان مانند محملی بزرگ و زیباست که همه چیز را در خود جای داده و به مانند ستاره‌ها، قطره‌های باران به یکدیگر متصل می‌شوند و جلوه‌ای منحصر به فرد به این پدیده می‌دهند.

هوش مصنوعی: آنکه جان خود را در راه تو فدای تو کرده، از گناه پاک و آزاد شده است، ای جان پاک! در حرم تو، جان او نثار می‌شود.

هوش مصنوعی: هر لحظه از زندگی تو برای مردم خوش یمنی و شادی است. روز ملاقات تو، ای روز عید و شادی بزرگ، برای همه خوشحال‌کننده است.

هوش مصنوعی: گل که برای کعبه دوست‌داشتنی و زیباست، به خاطر عشق و علاقه‌اش به تو، در کنار خارها و سختی‌ها قرار دارد و تلاش می‌کند تا به تو نزدیک شود.

هوش مصنوعی: مشهد مقدس به قدری باارزش و پرثواب است که زیارت آن معادل با انجام مناسک حج تلقی می‌شود و مردم این منطقه به شدت به آن ارادت دارند و مسیر زیارت را به خوبی می‌شناسند.

هوش مصنوعی: در این بیت به زیبایی‌های طبیعت و مقایسه آن با مکان‌های مقدس اشاره شده است. به نوعی بیان می‌شود که در اینجا، به جای گل، خارهای مغیلان وجود دارد و به جای گل‌های خوشبوی بهشتی، لاله و ریحان دیده می‌شود. به عبارت دیگر، زیبایی و مفهوم مقدس کعبه و باغ بهشت به چیزی دیگر تبدیل شده و در واقعیت، از آنچه که باید باشد، دور شده است.

هوش مصنوعی: هر کس صدای زیبایی تو را بشنود، وقتی به چهره‌ات نگاه نکند، آرامش قلبی نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: طاووس، که نماد زیبایی و عظمت است، جان خود را در حرمت و احترام به تو فدای می‌کند و در برابر زیبایی و جلالت به خاک می‌افتد.

هوش مصنوعی: ای بزرگوار و سلطانی در مقام امامت، ابوالحسن، تو همچون خورشید و ماه درخشان هستی که ما به گرد تو، همچون ذرات کوچکی در فضا، در حال چرخشیم.

هوش مصنوعی: تو روشنی و امید دوران دوازدهم هستی، ای محبوب قبیله‌ها و ای جایی که همه به سوی تو رو می‌آورند.

هوش مصنوعی: زمانی که دعا می‌کنی، مانند کشتی نوح، روحی که زندگی‌بخش است، تو را از خطرات و مشکلات نجات می‌دهد و به سوی امن و سلامتی هدایت می‌کند.

هوش مصنوعی: در فضای دو جهان، نفس چون پیک تند و سریع حرکت می‌کند. هنگامی که همت سوار بر مرکب براق قرار می‌گیرد، به سرعت برق می‌گذرد.

هوش مصنوعی: از خاک آستان تو، اعتبار و آبروی پیران با موهای سفید و جوانان خوش‌صورت حفظ می‌شود.

هوش مصنوعی: بر روی چهار جوی، هشت چمن، سایه‌ای از قد تو افتاده است که مانند درخت طوبی از بهشت ثمر می‌دهد.

هوش مصنوعی: ای راز نهان دو عالم، نور دل تو مانند آفتاب روشن است و بر همه چیز آشکار می‌شود.

هوش مصنوعی: آنان که اهل بصیرت و بینش هستند، اگر غباری از دامن پاک تو به کعبه برسد، آن را به خواص و زیبایی تبدیل می‌کنند.

هوش مصنوعی: در آسمان، خورشید به عظمت و اعتبار تو اهمیت می‌دهد و نور بارگاه تو در زیر پرده‌ی وقار و احترام خود را نمایش می‌دهد.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که درخت سدره را در آغوش می‌کشد، مانند پروانه‌ای است که صبح و شب دور شمع این مزار پرواز می‌کند.

هوش مصنوعی: هر ذره‌ای که از زمین به خاطر محبت تو بلند شد، به طرف آفتاب می‌رود و از این بابت به خود می‌بالد.

هوش مصنوعی: گاهی که به کار دنیا توجه کنی، دیگر آسمان را از هیچ کاری خبری نیست.

هوش مصنوعی: در ابتدای زمان، خداوند به تو اختیار داد و این قدرت بر انتخاب تا ابد در دستان تو باقی خواهد ماند.

هوش مصنوعی: بزرگی و شوکت تو به خاطر اراده‌ی بلندت، تو را به سمت مطالعه و یادگیری علم سوق داده است.

هوش مصنوعی: وقتی که دنیا به درستی و هم‌راستا با خواست و اراده تو پیش برود، آسمان نیز خود را طبق دستورات تو آماده می‌کند و به گونه‌ای اطاعت می‌کند.

هوش مصنوعی: شخصیتی که هم علم و دانش دارد و هم کار و عمل مناسب، در واقع در دو جهان (دنیا و آخرت) از نعمت‌های خدا بهره‌مند شده و خوشبختی‌اش را به دست آورده است.

هوش مصنوعی: از سخن‌چینی و یاوه‌گویی دشمن، نور مهر و محبت کاهش پیدا نکرد. همچنان که از لطافت رفتار با کسی، سم مار کم نمی‌شود.

هوش مصنوعی: آن خوشه‌ی انگور که با دقت و زیبایی چیده شده، حالا بی‌دفاع و خجالت‌زده به زمین افتاده و سرنوشتش مانند برگ‌های زرد پاییزی است که می‌ریزند.

هوش مصنوعی: زردی چهره‌اش نشانه‌ای از غم و ناراحتی اوست که به وضوح نشان می‌دهد حال خوبی ندارد، همان‌طور که برگ‌های نارنجی درختان، از وضعیت ناسالم و ضعف آنها حکایت می‌کند.

هوش مصنوعی: شخصی که به خاطر آگاهی نداشتن در دنیای بیرون غرق در مستی است؛ او از حالتی به شدت نیازمند به هوشیاری و بیداری ناله می‌کند.

هوش مصنوعی: صدا و فغانی از عشق تو به گوش می‌رسد، در حالی که باد صبا در راه توست و چشم به راه تو هستم.

هوش مصنوعی: هرچه زمان می‌گذرد و فصل گل و نوروز به سراغ ما می‌آید، با نزدیک شدن به عید، بهار نیز فرا می‌رسد.

هوش مصنوعی: وقتی که صبح بهار با زیبایی‌هایش می‌رسد، باغ پر از گل‌های شکفته و شادابی می‌شود. این شکوفایی و طراوت، نتیجه‌ی رحمت و لطف خداوند است.

هوش مصنوعی: در باغ زندگی، سایه بلند تو همواره برقرار باشد، زیرا این نخل تازه از گلشن علوی، یادگاری است.