هوش مصنوعی: عشق مانند آتش است؛ آغاز آن آتش است، میانه‌اش آتش است و پایان آن نیز آتش است. عاشق از سویی مانند آتشی می‌سوزد و قلب او دچار سوزش و حرارت می‌شود. وجود عاشق همانند هیزم برای این آتش است و حیات آن وابسته به دلبستگی‌ها و محبت انسان‌هاست. شعله‌ور شدن این آتش به وسیله‌ی دلداری و ناز معشوق است. هنگامی که عاشق در برابر معشوق حاضر می‌شود، عشق او روشن می‌شود و همه‌چیز در این عشق خلاصه می‌گردد. اگر معشوق احساسات و ناز خود را بیشتر نشان دهد، عشق افزایش می‌یابد و شعله‌های دل عاشق به آسمان می‌رسد. ولی اگر عاشق در این رابطه با ضعف و نیاز خود جلوه‌گر شود، باعث ویرانی خود می‌گردد. این حقیقت نشان می‌دهد که عشق از کمال خاصی برخوردار است و برخی نمی‌توانند عمق آن را درک کنند، زیرا فهم این حالت نیازمند ذوق و تجربه عمیق است که همیشه برای همه مقدور نیست. لذا این احساس و درک در اختیار همه نیست و براثر ضرورت و نیاز به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: زمانی که عشق تو در دل من روشن شد، وجود من همانند پروانه‌ای سوخت که به دور شمع عشق تو می‌چرخد.

هوش مصنوعی: قفس وجودت را بشکن و از زوباک نترس، چرا که پرنده‌ای که رمیده و ترسیده بود، حالا یاد گرفته که چگونه پرواز کند و آزاد باشد.