هوش مصنوعی: عشق به یک نوع توجه مقدس اشاره دارد که در آن زیبایی، جذابیت و صفا وجود دارد. این زیبایی و جذابیت نوعی دام و دانه‌ای است که به عشق وابسته است. از این رو، هر فردی که در این دنیا زندگی می‌کند، در واقع به نوعی به این عشق متصل است. همه افراد می‌دانند که وجود او دارای بقا و فناست، و این وضعیت ناشی از توجه مقدس به اوست. هر چیزی که در دنیا وجود دارد، فناپذیر است و تنها وجه او باقی می‌ماند. نمونه‌ای از این مفهوم در کعبه قرار دارد که مخلوقات در عبادات خود به آن توجه می‌کنند، در حالی که خود کعبه به چیز دیگری توجه ندارد. پروانه به شمع توجه می‌کند و شمع نیز به نور خود توجه دارد، اما هیچ‌کدام از اینها توجه به سوی چیزی دیگر ندارند. آفتاب نیز به صورت مستقل وجود دارد و عرش، قبله مقربان است ولی خودش قبله کسی نیست. حضرت محمد نیز الگوی همگان است و به هیچ فرد خاصی اقتدا نمی‌کند.

هوش مصنوعی: دل من مانند مانایی است که به یک سمت نگاه نکند. یعنی دل من نیز نمی‌تواند به سوی خاصی متمرکز شود.

هوش مصنوعی: در عشق به جایی رسیده‌ام که وقتی درباره شناخت تو صحبت می‌کنم، احساس می‌کنم دل من هیچ احساسی ندارد و بوی خاصی نمی‌دهد.