عشق مانند گیاه عشقه است که به درختان می‌پیچد و آن‌ها را از ریشه و بیخ می‌کَند. این عمل نه از روی دشمنی و نه از روی محبت است، بلکه خاصیت عشقه است که با هر درختی که به آن چنگ می‌زند، آن را از ریشه‌اش کنده و از بیخ در می‌آورَد. به همین ترتیب، عشق‌، روح عاشق را در بر می‌گیرد و او را از ریشه هستی می‌کَند و لطافت روح را در خود جذب می‌کند. خاصیت عشق این است که هرکس را که گرفتار کند، او را به شدت تحت تأثیر قرار می‌دهد. در این رابطه هیچ دشمنی و محبتی وجود ندارد؛ هر تأثیری که بگذارد به خاطر ویژگی وجودی‌اش است، راز عشق همین است و به همین علت است‌که عاشق در عشق هیچ اختیاری ندارد.

وقتی‌که در عشق، انتخاب یار نمی‌ماند و از اختیار بیرون است، بی‌عشق نیز اختیار‌، معنایی ندارد.

در پیشگاه میل و اختیار معشوقه ما، جز انتخاب عشق‌، اختیار کار دیگری نیست.