هوش مصنوعی: من از عشق شکایتی ندارم، اما در دل من آتشی است که من به خاطر نور این آتش، اگر نوری هم دارم، به آن تعلق دارم.

هوش مصنوعی: ای طبیب، نکنه به درمان من فکر کنی، چون من در سایه این بیماری، حال خوشی دارم.

هوش مصنوعی: بله، عشق باعث می‌شود که آرامش را از انسان بگیرد، اما من در حالی که در بی‌قراری به سر می‌برم، باز هم حس آرامش دارم.

هوش مصنوعی: من مانند نیاکانم آلوده به زرق و برق نشده‌ام، ولی این سخن خود به خاطر خلوص و پاکی‌ام، آرامش‌های زیادی برایم به ارمغان آورده است.

هوش مصنوعی: در زمان حال، مانند گذشته، عارف از خیال‌های بی‌اساس دست برداشته و به واقعیت‌ها توجه دارد. خوشبختانه، من دانش و آگاهی دارم که مرا در این مسیر کمک می‌کند.